Первая Ливонская война, 1480–1481 годы. Документы - читать онлайн книгу. Автор: Марина Бессуднова cтр.№ 37

читать книги онлайн бесплатно
 
 

Онлайн книга - Первая Ливонская война, 1480–1481 годы. Документы | Автор книги - Марина Бессуднова

Cтраница 37
читать онлайн книги бесплатно

Гебитигер в Ливонии.

Derne erwerdigen geistliken herrn, herm Merten Truchßes, homeister Dwtschs ordens.

Unsen willigen, underdanigen gehorßam mit demodiger alle unses hogisten vormogens irbedinge stedeß thovornn. Erwerdige, gnedige leve her meister, wie senden iuwer hochwerdicheit ene copien enes breves, in disßeme vorslathen, uns gesant ame dage negist vor giffte breves van ko[nichliker] ma[iestat] van Palen, daruth iuwe gnade ko[nichliker] ma[iestat] menunge lesende woll vomemende wert, undt willen mit der hulpe Godes unse sendeboden an konichlike ma[iestat] schicken, alse de kumpthum Goldingen undt Duneborch, mit anderen ritteren und guden mannes undt ko[nichliker] ma[iestat] anbrengen laten, alse van deme einigen vrede to Besweren undt van den grentzen undt de gelegenheit des stichtes Rige, ock vorsoken laten, offte sick ko[nichlike] ma[iestat] mit unseme Orden in Liefflande uppe [de Ru]ssen icht vorenigen wolde drechliker wiße. Duchte uns van noden undt ock nutte geraden, dat iuwe [erwerdicheith] de eren ock uppe de tidt, soverne men ith afflangen konde, darsolvigist bie ko[nichliker] ma[iestat] bie den unsen sendeboden [hedden], wente wie enkede vorfaren van deme gemeynen koepmanne undt ock sust van anderen undt weten ock noch nicht [anders], so uns dat alle angebracht wert, denne sick dat volck in Polen undt Lettouwen vorsammele undt ko[nichlike] ma[iestat] mit [deme groith]forsten van der Moscow veiden wille, wente twe des groithforsten brodere, de he nw vordreven sali hebben, [undt siner moder] broder, de woll 13 edder 14 iar in den vencknissen gesetten hefft undt nuw werlde loeß werden [konde, sunjder loeß gemaket wort, do de groithforste tho Nowgarden was, dar he den bisschopp mit deme klenode undt [schette] [dem] gevoret sali hebben, hebben ere bodeschafft in Lettouwen bie ko[nichliker] ma[iestat] gehat, over den groithforsten clagen laten undt ko[nichlike] ma[iestat] umme hulpe undt bistandt upp den groithforsten to doende angelangt, nademe ko[nichlike] ma[iestat] ere Vormünder sie undt mogelike vordedinge in den saken, dar se rechte to hebben, undt sien in willensmenunge, den groithforsten to vordrivende van der Moscow, dar he uppe dith mael, so wie [ock] vorfaren hebben, sien sali. Wolde eyn sodant tolangenn undt sick vorvolgen, wolden wie undt unser orden [in] Liefflande uns mit ko[nichliker] ma[iestat] uppe de Russen vorenigen undt denne mit Godes hulpe woll willen beschaffen. Ock, er[werdiger] leve her meister, hefft uns de here bisschopp to Dorppt geschreven, wo sine h[erlikeit] enkede vorfaren hebbe, sick de Russen […]ken undt hulpe van deme groithforsten krigen, gedenken, den Peibaß to bemannende, [disse lande, he] to watere […] to lande to beschedigende. Wes uns darvon undt ock sust beiegent, sali wol vormeldet [… iu]wer erwerdicheith, de wie Gode almechtich to langen begerden tiden salich undt gesunth bevelen. Gegeven thor Bowsenborch ame dage Johannis Ewangeliste ime LXXXsten iare.

Gebediger tho Liefflande.

55

Письмо комтура Феллина Венемара фон Дельвига в Ревель: корабельная обслуга из Ревеля ложно обвиняет его в сожжении кораблей во время русского похода и просит оградить его от обвинений; у него было 96 телег, продовольствие и вооружение для кораблей, но этот груз частично утрачен, так как корабельщики, среди которых, возможно, были и ревельцы, отдали орудия людям из Нейхаузена. 4 января 1481 года.

TLA, ВВ 52 VI, f. 51.

Прежде всего, наш самый дружеский привет, на который мы в отношении вашего почтенства только способны.

Почтенные и осмотрительные, особенные, добрые друзья. Мы узнали, что некоторые ваши [люди], которые находились на кораблях, в кабаках и где бы они ни сидели, мелют про нас языками и позволяют себе раззванивать, будто мы виновны в том, что они потеряли корабли, что совершенно не соответствует истине, что мы хотим доказать многими [доказательствами], ибо не знали, что корабли должны сжечь. Да, мы и комтур Митавы с 25 добровольцами были на них и где-то 5 или 6 часов их удерживали, пока наш почтенный магистр с почтенными прелатами совещался о том, следует ли сжечь корабли или нет, но тут примерно за 3 часа до рассвета пришел из войска какой-то злодей и крикнул тем, кто был в оцеплении, что их надо сжечь, и поскольку мы не обязаны были этому верить, то поскакали к нашему почтенному магистру и спросили, должны ли мы это делать. А тем временем они [люди на судах] покинули корабли, которых при нашем возвращении было не более трех. Поскольку они отбивались и оборонялись, а русские были прямо возле кораблей, они подожгли их и прыгнули за борт. Но если бы они и дольше оставались на кораблях и не покинули их, их все равно, без сомнения, нельзя было бы оставлять несожженными. В связи с этим, почтенные, особенные, добрые друзья, наша дружеская просьба и желание состоит в том, чтобы вы своим судовым кнехтам или кто там ни есть внушили, чтобы они оставили эту ненужную болтовню и что [в противном случае] в дальнейшем не обойтись без беды; если нас тут не оставят в покое, мы думаем лично прибыть в Ревель, чтобы избавиться от обвинений в том перед кем бы то ни было. А также, особенные, добрые друзья, мы позволили снять груз с 96 наших телег, на которых находились оснащение для кораблей и которые мы должны были вести войску; с них были сгружены не более двух пушек, 4 бочки пива и 1 бочка соленой рыбы. Продовольствие они потом получили обратно, а пушки были переданы судовыми кнехтами людям из Нейхаузена, и [сопровождавшие груз] люди при этом были избиты, поскольку никогда бы этого не сделали, если бы их не принудили сгрузить их [орудия]. Были ли судовые кнехты, которые взяли у людей пушки, с ваших или с иных кораблей, мы не можем знать. Из-за утраты груза мы оказались в больших, значительных убытках; хотя наше пиво и продовольствие остались на месте и бочки можно было вскрыть, их очень сильно поломали, как это хорошо может узнать ваше почтенство, кому мы просим всемогущего Бога послать долгого благоденствия и здоровья. Дано в Тарвесте в четверг перед днем Трех королей в [14]81 году.

Комтур Феллина.

Unsen fruntliken groith undt, wes wie umme iuwer aller ersamh[ei]t willen gudes vormogen, stedes thovornn. Ersamen undt vorsichtigen, bsunderen, guden frunde.

Wy hebben vorstan, wo diegennen, die van iuwer wegen in den schepen weren, uns in den krogen, undt wor se Sitten, laten up den thungen lopen undt laten sick vorluden, dat ith unse schult sie, dat se de schepe vorlepen, des se nummer thor warh[ei]t brengen sollen, alse wy dat mit velen woll betugen willen, wente wie dat nicht vorsten, dat men de schepe vorbernen solde. Sunder do wie undt de compthur van der Mitow mit 25 gerupen hedde undt er woll 5 edder 6 stunde hadden geholden, so lange sick unse erwerdige mester mit den erwerdigen prelaten hedde bespraken, offte men de schepe bernen solde edder nicht, do quam eyn boeser man uth [de]me here, woll 3 stunde vor dage, undt rep to den, de in den scheren weren, dat men de vorbernen solde, des wy nicht loven dorften, undt reden an unsen erwerdigen mester undt vrageden, offte men deme so doen solde. In der middeltidt vorlepen se de schepe, dat erer nicht mer dan 3 darby was, do wy wedderumme quemen. Desolvigen hadden ere troth unde were van sick gesant undt de Russen weren alrede by den schepen, hadden de getondert undt lachten darmede over. Hedden se so lange in den schepen gebleven undt der nicht vorlopen, solden ane twivel unvorbrant nicht sien gebleven. Hirumme, ersamen, bsundem, guden frunde, is unse fruntlike bede undt vlitige beger, dat gie iuwe schipknechte, edder we se deme sien, underrichten, dat se sodane unnutte wesscherie nalaten, dat dar vorder keyn ungelucke van entstan dorve, wente will men uns des nicht vorlaten, gedenken wy, persoenliken tho Revall körnende undt uns des vor alsweme entleggende. Ock, bsundem, guden frunde, lethen wy 96 unser wagen entladen, de des thwges endeils uth den schepen upladen undt in dat her voren solden, den denne nicht mer dan twe bussen, 4 tunnen bers undt 1 tunne soelvissches upgeladen worth. De vitalge kregen se wedder, undt de bussen werden den luden vor deme Nienhwße van den schepknechten genamen, undt de lüde worden dartho geslagen, wente se der nummende doen wolden, sunder den rechtschuldigen, de se enne upgeladen hadden. Ofte de schepknechte, de den luden de bussen nemen, uth iuwen edder uth den anderen schepen weren, können wy nicht weten. Des afladendes quemen wy in groten, drepliken schaden, wente unse her undt vitalge dar liggende bleff undt men de tunnen entwe houwen moste, do men so hastigen upbrack, alse dat woll kan dirkennen iuwer aller ersamh[ei]t, de wy Gade almechtich lange salich undt gesunth bevelen. Gegeven tho Tarnest am donnerdage vor Trium Regum im LXXXIsten jare.

Вернуться к просмотру книги Перейти к Оглавлению Перейти к Примечанию